Kabinetscrisis: verschil tussen versies
k |
|||
| (5 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | Een situatie die voorkomt wanneer een meerderheid van de regeringspartijen in de [[ | + | Een situatie die voorkomt wanneer een meerderheid van de regeringspartijen in de [[Tweede Kamer]] niet meer achter het [[kabinet]] staat. |
| − | + | Dit wordt altijd veroorzaakt door [[links]]e [[partij]]en, zoals in [[2010]], toen de [[PvdA]] geen verlenging wilde van de [[Nederland]]se steun aan de bevrijdingsactie van [[Afghanistan]]. De PvdA had dit namelijk al gezegd voordat ze meededen in ''[[Grijs 1]]'', maar toch wilde het [[CDA]] en de [[Christenunie]] dat de [[PvdA]] zijn steun moest geven aan de verlenging. Toen de PvdA zijn poot stijf hield was dit natuurlijk een verraad van links. | |
| − | Een ander voorbeeld van linkse schuld is de val van het kabinet in 2006, toen [[D66]] geen vertrouwen meer had in [[Rita Verdonk]]. | + | Een ander voorbeeld van [[de schuld|linkse schuld]] is de val van het kabinet in 2006, toen [[D66]] geen vertrouwen meer had in [[Rita Verdonk]]. Rita vond namelijk dat [[Ayaan Hirsi Ali]] geen [[Nederland]]er mocht zijn, vanwege een fout in haar aanvraag voor een [[asielzoeker|verblijfsvergunning]]. Na kritiek op Verdonk en een verklaring opgesteld door [[Balkenende]], waar de minister mee kon leven, vond Rita dat Ali alsnog een Nederlander mocht zijn. D66 vond dit toen twijfelachtig gedrag van de minister en trok haar steun voor het kabinet in als Rita Verdonk niet werd weggestuurd. Het CDA en de [[VVD]] steunde de minister en dit kabinet viel toen uiteindelijk D66 zijn ministers uit het kabinet terugtrok. |
| − | In 2002 viel Balkenende | + | In 2002 viel ''[[Balkenende 1]]'' na de [[LPF]]-crisis. Niet direct de schuld van links, maar als de [[Volkert van der G.|huurmoordenaar van links]] gestopt was, leefde [[Pim Fortuyn]] nog. En het is een waarheid dat Pim àlles kon. |
| − | Links had ook schuld aan de crisis in 1999, toen de D66 een | + | Links had ook schuld aan de crisis in 1999, toen de D66 een referendum in de [[grondwet]] wilde, maar de [[Democratie|democratische]] [[Hans Wiegel]] zag deze slinkse truc om nog meer linkse wetten aan te kunnen nemen op tijd en stemde met zijn VVD fractie tegen. Hierdoor leed ''[[Paars]] 2'' gezichtsverlies en bood zijn ontslag aan. |
| + | |||
| + | |||
| + | [[categorie:kabinet]] | ||
| + | [[categorie:politiek]] | ||
Huidige versie van 6 aug 2012 om 20:16
Een situatie die voorkomt wanneer een meerderheid van de regeringspartijen in de Tweede Kamer niet meer achter het kabinet staat.
Dit wordt altijd veroorzaakt door linkse partijen, zoals in 2010, toen de PvdA geen verlenging wilde van de Nederlandse steun aan de bevrijdingsactie van Afghanistan. De PvdA had dit namelijk al gezegd voordat ze meededen in Grijs 1, maar toch wilde het CDA en de Christenunie dat de PvdA zijn steun moest geven aan de verlenging. Toen de PvdA zijn poot stijf hield was dit natuurlijk een verraad van links.
Een ander voorbeeld van linkse schuld is de val van het kabinet in 2006, toen D66 geen vertrouwen meer had in Rita Verdonk. Rita vond namelijk dat Ayaan Hirsi Ali geen Nederlander mocht zijn, vanwege een fout in haar aanvraag voor een verblijfsvergunning. Na kritiek op Verdonk en een verklaring opgesteld door Balkenende, waar de minister mee kon leven, vond Rita dat Ali alsnog een Nederlander mocht zijn. D66 vond dit toen twijfelachtig gedrag van de minister en trok haar steun voor het kabinet in als Rita Verdonk niet werd weggestuurd. Het CDA en de VVD steunde de minister en dit kabinet viel toen uiteindelijk D66 zijn ministers uit het kabinet terugtrok.
In 2002 viel Balkenende 1 na de LPF-crisis. Niet direct de schuld van links, maar als de huurmoordenaar van links gestopt was, leefde Pim Fortuyn nog. En het is een waarheid dat Pim àlles kon.
Links had ook schuld aan de crisis in 1999, toen de D66 een referendum in de grondwet wilde, maar de democratische Hans Wiegel zag deze slinkse truc om nog meer linkse wetten aan te kunnen nemen op tijd en stemde met zijn VVD fractie tegen. Hierdoor leed Paars 2 gezichtsverlies en bood zijn ontslag aan.
